Toen Sylwia jong was, en Opa oud, zorgde ze voor hem. Als hij hoestte klopte ze het slijm los. Als hij vertelde luisterde ze aandachtig. Toen ze hem op een dag moest aankleden en naar het gemeentehuis moest brengen wist ze niet waarom. Hij bleek een medaille te krijgen voor zijn werk in het verzet, iets waar ze nooit iets over heeft geweten. Daar beginnen de vragen.

​Sylwia gebruikt zelfgemaakte poppen als medium om het verhaal van Opa laagje voor laagje te ontdekken, tot ze zelf niet meer weet waar in vredesnaam goed begint en slecht ophoudt. Een verhaal over kleindochters en grootvaders, over oorlog die zo anders is dan wij die kennen, over vrouwen en treinen en mieren